domingo, 13 de febrero de 2011

El rock de la depresión



EL ROCK DE LA DEPRESIÓN

Güei temprano, pa despertar,
un café tuvi que me tomar.
Ye mui corriente,
tú yá m’entiendes.

Punxi la radio pa escuchar
les noticies, la cosa ta mal.
Si m’equivoco,
ye por mui poco.

Y cuando yá sentía la depresión,
oigo qu’anuncia’l llocutor:
“Vamos interrumpir la emisión
pa baillar esti rock’n roll”.

Voi corriendo como un obús,
nun ye plan de perder l’autobús.
Sería terrible,
pero posible.

Vamos xuntos, toos apretaos;
los cristales yá tan empañaos.
Hai muncha xente,
tenlo presente.

Y cuando yá sentía la depresión,
oigo qu’anuncia’l conductor:
“Vamos parar un poco equí’l motor
pa baillar esti rock’n roll”.

…………………

Y cuando yá sentía la depresión,
oigo qu’anuncia un altavoz:
“Vamos parar un poco la canción
pa baillar esti rock’n roll”.

Esta nueche nun voi salir;
ta lloviendo y quédome equí.
Hai muncha xente
Tenlo presente

Ye mui corriente
Tú yá m’entiendes
Si m’equivoco
Ye por mui poco
Sería terrible
Pero posible